ßen ve YaLnızLık

αycαdLgn* · 07.02.10, 18:15

Ben ve Yalnızlık

Küçük bayırların, koca dağların ardında yaşayan bir kızım ben. Yalnızlığa hükmedilmiş küçük ve masum bir kalp taşıyan.
Hapsedildim karanlığa. Şu anda tek dostum olan kocaman karanlığa… O kadar uzağım ki yaşamdan, attığım çığlıklar bile en yakınımdaki kişiler için bir fısıltı.
Tek yaptığım şey karanlığın içinde o buğulu cama oturup düşen yağmur damlalarıyla birlikte akan gözyaşlarımı saymak. Artık sıkıldım yaşamdan. Durmadan çalan telefonlardan, her saniye suçlanıp, kırılan insanlardan… Sıkıldım, kendimden… Hiçbir yararım yoksa bu karanlıklara o zaman atmalı mıyım kendimi o büyük ve korkunç uçurumlardan.
Bir gün bile gelip, kim dedi bana ‘’neyin var? Nasılsın?’’ diye. Üzgün insanların kalbi olmaz mı hiç? İşte herkes bana bakınca böyle düşünüyor. Ağlıyor olabilirim her saniye; ama belki içimde gülmeyi bekleyen bir mutluluk var.
Ağlıyorum… Yine, her zamanki gibi… Suçlu o kız denilen bir dünyadan sıkıldım. Küçük bir olayda parmakların üstümde gözükmesinden, sıkıldım… İşte ben yalnızlıktan ve suçluktan sıkıldım.
Ben sanki bir ağacım; ama büyük bir bahçede yalnız dikilmiş olan. Ben sanki bir güneşim; ama bulutsuz bir gökyüzünde yer alan. Ben bir insanım; ama koskoca bir kulübede yalnız oturup ağlayan…
Hep derlerdi ki <<yalnızlık nedir?>> diye. Gülerdim… Yalnızlık, sıkılmaktır diye düşünürdüm. İşte şimdi öğrendim o karanlık şeyin tanımını. Yalnızlıkta sıkılıyor olabilirim; ama yine de gülüyor içimdeki yalnız kalp; çünkü umudu var. Düşünüyor o kalp. Belki insanlar önemimi anlar. Benim de var olduğumu keşfeder diye. Ayrıca neymiş yalnızlık. İnsan neden yalnız olsun ki? Benim şu anda yanımda koskoca dostlarım var; gözyaşları, yağmurlar ve tabii ki de hep yanında olan omzunun sağ köşesinde bulunan beyaz melek. Ona da üzülüyorum. Onun da kanatları kırılmış. O da yalnız sanıyor kendini; ama ben yanındayım.
Yağmur damları azalıyor gitgide, sadece bir yağmur damlası kalıyor; ama o da kendini diğer arkadaşlarının toplandığı su birikintisine bırakıyor. Dışarıya bakmaya devam ediyorum. Suda yüzen yalnız bir ördek… Yanına koşmak istiyorum, yalnız kalmasın diye; ama başka bir ördek çıkıyor suyun altından. Oda yağmur damlaları gibi sudan çıkan ördeğin yanına gidiyor. Bense kaldım bir başıma yanımdaki kırık kanatlı melekle. Eğer gülse o melek belki beni uçururdu mutluluklar ülkesi dedikleri o güzel ülkeye. Küçük meleğimin gözleri yavaşça kapanıyor. Onu da kaybediyorum… İşte kapandı gözleri, bu sefer yalnızım… Meleğim bile bıktı benden. Benim yerim neresi?
O büyük uçurumdan aşağı atıyorum kendimi ve işte bu sefer mutluluklar ülkesine doğru uçuyorum, suya düşüp benim de gözlerim hayata kapanana kadar…

__________________

hadi yaklaş.

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
YaLnızLık	t o F i t A	Romantizm & Duygusal Yazılar	1	08.01.08 19:28
YaLNıZLıK...	PeSimiSt_ÖzGe	Avatar & İmza Yapım Merkezi	30	05.01.08 20:57
Yalnızlık	alayına_gider	Diğer Fotoğraflar ve Fotoğrafçılık	0	13.12.07 19:12
YaLnızLıK.....	+CimbomLu_GirLs+	Romantizm & Duygusal Yazılar	2	03.09.07 21:41
Yalnızlık...	meleq	Romantizm & Duygusal Yazılar	2	05.03.07 20:07

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)